
پیشنویس ۱
حضرت آیة الله حاج سیدمحمدصادق حسینی طهرانی حفظهالله در جلد سوم کتاب شریف «نور مجرد» مینویسند:
مرحوم والد رضوان الله عليه به قاب اسم جلاله بسيار علاقه داشتند و ترجيحاً دوست داشتند كه قاب داراى چراغى باشد كه شبها آن را روشن نمايند. روى همين جهت قابى چوبى سفارش داده بودند در ابعاد حدود سى در چهل سانتيمتر و با قطر تقريباً هشت سانتيمتر كه بر روى چوب، اسم جلاله با خطّ ثلث كنده شده بود و در داخل قاب چراغى بود كه شبها آن را روشن مىنمودند و نور چراغ از بريدگى چوب كه به شكل اسم جلاله بود خارج مىشد. از همين قابها در بالاى منبر حسينيّه نيز نصب نموده بودند و هنگام مجلس چراغ آن را روشن میكردند.
شاگردان خود را نيز به داشتن قاب «الله» و نصب كردن آن در طرف قبله ترغيب نموده و میفرمودند: خوب است در مقابل مصلاّى نماز شب باشد و گاهى كه از نماز فارغ مىشوند به آن توجّه نموده و ياد حضرت حق را در قلب و جان خود تثبيت نمايند. و نيز میفرمودند: خوب است چراغ داخل قاب بىرنگ و ساده و بىآلايش باشد؛ همانطور كه خود حضرت حق از هر تعيّن و قيدى منزّه و مقدّس است.

